ETNİK KİMLİK İNŞASI ÇÖZÜM OLAMAZ

ETNİK KİMLİK İNŞASI ÇÖZÜM OLAMAZ
DTP yöneticilerinin hemen hemen tümü, Öcalan'a 'Sayın' diyerek serbest bırakılmasını isterken, anayasanın değiştirilerek Türk ve Kürtlerin bu devletin sahibi olduklarının tescil edilmesini, yerel yönetim yasasının değiştirilerek belediyelere daha fazla yetki verilmesini dillendiriyor. DTP Eşbaşkanı Ahmet Türk ise, Londra'da Büyük Kürdistan haritası önünde konuşarak, “'Türk hükümet ve devleti eğer Kürt sorununu çözmek konusunda ciddi ve samimi ise öncelikle Sayın Öcalan'ı muhatap almalıdır” şeklinde değerlendirme yapıyor. Bütün bunlar her gün duyduğumuz “etnik kimlik” söylemlerinden bazılarını oluşturuyor.
Emekli Büyükelçi Özdem Sanberk, 24 Nisan 2009 tarihinde Radikal gazetesinde yayınlanan yazısında, Güneydoğu’da çözümün mümkün olduğunu belirtiyor. Ancak etnik kimliğe vurgu yapan DTP’nin “demokratik çözüm” adını verdiği etnik çözümün, çözüm olamayacağını düşünüyor. Etnik kimliğe ne kadar vurgu yapılırsa temel hak ve özgürlüklerin o kadar zayıflayacağı, çoğunluktan, insan onuruna saygıdan, dolayısıyla demokrasiden o kadar uzaklaşılacağını vurguluyor.
29 Mart’ta yapılan son belediye seçimlerinin bazı Güneydoğu illerimizde alınan sonuçlarına biraz yakından bakınca DTP’nin ilk bakışta bu bölgemizde ilerleme kaydettiğini hemen görmekle birlikte, bu parti sözcülerinin kamuoylarını inandırmak istedikleri gibi seçim sonuçlarının, adıgeçen partinin Güneydoğu’yu hakimiyeti altına aldığı iddialarını doğrulamadığı ortaya çıkıyor. Çoğunluğunu DTP’nin kazandığı illerde iktidar partisinin de güçlü bir şekilde mevcut olduğu, hatta oylarını arttırdığı dikkat çekerken, DTP’nin Güneydoğu’yu silip süpürdüğü iddialarını boşa çıkarıyor. DTP’nin İstanbul, Ankara, İzmir, Bursa, Adana, Antalya, Mersin dahil tüm Türkiye çapında aldığı oyların tamamının 2 milyon 200 binden ibaret olduğu göz önünde bulundurulduğunda DTP’nin Türkiye’deki tüm Kürt kökenli vatandaşlarımızı temsil ettiği savının da inandırıcılıktan yoksun kaldığı söylenebiliyor.
DTP’nin Kürtlerin tamamı adına konuşamayacağı açıkça belli. Kürt sorununun çözümü için Demokratik Cumhuriyet, eylemsizlik ve diyalog gibi söylemleri kullanıyor. En basit anlatımıyla Anayasada etnik temele dayalı değişiklikler yapılması için kendileriyle müzakere açılmasını ima ederek, Kürt sorununa egemenlik paylaşımı temelinde bir çözüm öneriyor. Ülkedeki Kürt kökenli yurttaşlarımızın ezici bir çoğunluğunun isteklerini yansıtmayan bu radikal taleplerin çoğulcu bir demokraside hangi nedenle mutlaka kabul edilmesi gerektiği ise açıkça anlaşılmıyor. Bu durumda DTP’nin de öteki tüm siyasi partiler gibi çok partili parlamenter bir demokraside siyaset yapıldığını kabul etmesi ve seçim sonuçlarına razı olması gerekiyor.
Parlamenter demokraside radikal görüşlerin ifade edilmesinden daha doğal bir şey olamaz. Ama bugün Türkiye’de radikal görüşleri ifade etmek için parlamento yolu açıkken, DTP’nin bir yandan demokrasi söylemini dilinden düşürmeyip, diğer yandan radikal taleplerini şehirlerde çocukları da öne süren taşlı sopalı gösterilere başvurarak bu düşünceleri paylaşmayan çoğunluğa şiddet yoluyla dayatması kimsenin gözünden kaçmayan bir çelişki oluşturuyor.
DTP, sorunun çözümü için bazı öneriler getiriyor fakat getirdiği bu önerilere bizzat Kürt kökenli vatandaşlardan yeterli destek sağlayamıyor. DTP, başarısızlığını gerginlik ve kutuplaşma stratejileriyle telafi etme yanlışlığına düşerken, terör örgütü de toplumun hassasiyetlerini DTP üzerinde yoğunlaştırarak içeride ve dışarıda yalnızlıktan kurtulma hedefini güdüyor.
Sonuç olarak yıllardan beri terör örgütünün baskılarından yorgun düşen yöre halkı, alternatif kimlik öneren çeşitli adlardaki siyasi partilerin yönetimlerini, dayatmalarını artık istemiyor. Çözüm, karşılıklı netlik, samimiyet, güven ve dostluktan geçiyor.
Helin Demir
helindem@mynet.com