PKK KADROLARININ DİKKATİNE!

PKK KADROLARININ DİKKATİNE!
PKK’da belli kuralları, yerleşik ilkeleri olan bir teşkilat yönetim anlayışından ziyade şeflik anlayışı egemendir. Yani bilinen ve ayırt edici özelliği olan anlayış budur. Bu anlayış daha çok despot yöneticilerin üslubunda kendisini ifade eder.
En büyük şef bellidir. Diğerleri yukarıdan aşağıya doğru bu anlayışı taklit etmeye çalışır. Zaman zaman belli bir teşkilat modeli tutturmaya çalışanlar şekilcilikle suçlanırlar.
Sürekli dağıtan-bozan, tekrar yapan, tekrar bozan bir tarzda yönetim işi sürdüğünden, diğerleri yönetim biçimini taklit ettiklerinde yine kuralsız olarak ilan edilirler.
PKK’da üst yönetim, sert, tavizsiz, dediğim dedik biçimde boy gösterir. “Bir tek doğru vardır o da benim anlayışım” şeklinde hareket eder. Ama alta doğru her yönetici bunu taklit etmeye çalışınca yaratıcı olmamakla, taklitçilikle ve dogmatik olmakla suçlanır.
Koşullara göre inisiyatif geliştiren, koşullara göre bir yönetim faaliyeti içine girenler de parti politikasını, taktiğini ve yönetim modelini saptırmaktan cezalandırılırlar.
İşte bu nedenle hiçbir örgüt mensubu yönetim konusunda en doğru modelin ne olduğunu öğrenememiştir. En doğru yöneticilik sergilenememiştir.
Bir tek ölenler en doğru şeyi yapmışlardır. Övgüye layık olanlar, ölenler olmuştur. Ölümden başka hiçbir şeye pirim verilmemiştir.
Örgüt, temin ettiği, ayarttığı elemanlarını kullanırken onlara yaklaşımı “timsah gözyaşları” tarzındadır.
Örgüt yönetimi kadro militanlarına yaklaşımda bir tek mantığa pirim verir. “Ben bir adamın ölüsünden, dirisinden ama en çok ölüsünden ne kadar faydalanabilirim?”
Örgüt, biraz fazla yaşayan her kadrosuna kuşku ile bakar. Bunların yüzde doksanını mutlaka imha eder.
Temin edilecek, ayartılacak, düşürülecek kişinin yapısına, yaşadığı ortama ve o alandaki PKK gücünün durumuna göre hareket edilir. Ya tehditvari bir tarzda çekilir ya da bir çıkmaza sokulup adeta rehin alınır. Ya toz pembe bir ortam vaat edilir, ya da onun bazı zaafları kullanılır. Tabi ki bu arada bol bol Kürtçülük propagandası yapılır. Devrimcilikten, önderlikten, gerillacılıktan, komutanlıktan bahsedilir.
PKK içerisinde sürekli erozyondan dolayı tecrübeli ve yetişmiş eleman sayısı fazla değildir. Daha çok öldürmek, eylem yapmak için, çetin dağ koşullarında yaşayabilecek türden elemanlar mevcuttur. Bunların da bir kısmı teslim olur ya da çatışmalarda ölür. Daha çoğunu da örgüt öldürür. “Karşı çıkıyorlardı. Tasfiye edeceklerdi…” gibi sözlerle insanlar imha edilir. Oysa ki bütün bu sözler yalandır!
PKK kadroları sürekli suçlanır. Suçlamaların hangi kıstasa göre yapıldığı, ne istenildiği, modelinin ne olduğu belli değildir. “Niçin öldürmedin?” ya da “Niçin öldürdün?” diye çeşitli suçlamalara maruz kalınır.
Sonuç olarak nasıl yorumlanırsa yorumlansın ama kandırılan ve kamplara eğitim amacıyla götürülen elemanlardan yüzde kaçı kampta bir müddet kaldıktan sonra iradeleriyle baş başa bırakılsalar orada kalmaya devam eder? Yine kampta kalacak olanlardan yüzde kaçı Türkiye’deki faaliyet alanlarına döndüklerinde faaliyetlerine devam ederler? Ayrıca her şeye rağmen faaliyet alanlarında bir yıl kaldıktan sonra işlemiş oldukları cinayetler olmasa yüzde kaçı örgütte kalma kararı alır? Sonuna kadar devam kararı alanlar örgüt yönetiminin mutad değerlendirmelerine muhatap olduktan sonra yüzde kaçı her şeye evet diyebilir?
Bu soruların cevabı ancak % 1 veya 2 olabilir. Gerçekleri görenler ve şiddetin açtığı kuyulara gömülmek istemeyenler örgütü terk eder. Darısı yeni teslim olacakların başına!
Helin Demir
helindem@mynet.com

inşaallah bu yara kurur dağdakiler iner ve insan olur hayat yollarını doğrulukla yürürler insanın yediği çanağa pislemesi ne kadar kötü.