Sensizliğe giden yol

Senden sana gidiyorum.

Bu yol

Yolların en uzunu.

Ve amansız.

Hep yokuş.

Evveli bahar

Ahiri kıştır bu yolun.

Senden sana gidiyorum.

Nefes hiç olmadığı kadar yetersiz.

Gönül ah türküleri söyler bu yolda.

Yalnız, solan çiçekleri

Koparır eller.

Çünkü, bu yol

Sadece ve sadece

Mağlup duyguları taşır.

Serzenişler ve efkâr

Siner kaldırım taşlarına.

Bu yol,

Ki dilenmedik istasyonlara varır.

Yolun evvelinde sen’le başlanır.

Ahirinde sensiz

Ve gerektiğinde

Sessiz kalınır